जन्म दिने आमा मान्छु,कर्म दिने गुरु
महत्व नै ठूलो छ,जिन्दगीको सुरु

झोला बोकि स्कुल जाने आउने थिइन
बन्द आँखा खोलिदिने उहाँकै हो देन ।

बानी व्यबहार सिकाइदिने सभ्यताका लागि
घण्टी बज्छ टिनिनिनि जान्छौं भागी भागी ।

सानो छदा डरलाग्थ्यो देख्दै किन किन
साथी जस्तै लाग्न थाल्छ आजकल दिन दिन

बिधालय हाम्रो मन्दिर भगवान नै हुन गुरु
जता लग्यो उतै जान्छौं हामी खुरुखुरु ।

सगरमाथा उच्च शिखर वीर नेपाली छाती
गुरु ब्रहमा बिष्णु थानी जान्छौ अझै माथी ।

कति धेरै जिम्मेवारी कति माया दिने
नराम्रोलाई त्याग गरि राम्रो कुरा लिने ।

सुन्दर सपना बोकि आज यहाँसम्म आयौ
रातदिन सबै त्यगी हजुर सामु छायौ ।

क्षमा पाँउला गल्ती हुँदा साथी संगी सुन
भुल्ने छैन गुरु कहिल्यै हजुरको गुण ।

गरिमा पौडेल
छोरेपाटन मा.बि